Յոթերորդ դարում Հայաստանը թեև Արաբական խալիֆայության կազմում էր, բայց կիսանկախ պետության կարգավիճակ ուներ: Հայաստանը խալիֆայությանը ոչ թե հարկ է վճարել, այլ տարեկան մեկ անգամ փոքրիկ, կարելի է ասել, խորհրդանշական գումար է ուղարկել Հայոց իշխանի կողմից որպես ընծա: Թեոդորոս Ռշտունու և Մոավիայի միջև 652 թվին կնքված դաշնագրով հայերին առաջարկվել է վճարել այնքան գումար, որքան իրենք կկամենան: Այդ գումարի չափն ընդամենը 500 ոսկեդրամ է եղել, որը Հայոց իշխան Աշոտ Բագրատունին նույնիսկ մերժել է վճարել: