Статьи

իրապատում

20.10.20

Շատ լավ հիշում եմ՝ մտանք Բաքու

Գտանք Բաքվի ռայխստագի շենքը, մեզ դիմավորեց Ալիևի անձնական Սաադաթ Քադիրովան:

Հարցրեցինք,

- Ալիև բուրդա՞:

Ասաց

- Յոխ տուր, տեղում չի, բայց տարածքում ա:

Հարցրեցինք

- Բա ձեր տարածքն ուր ա:

Մի խառնվեց իրար, մի քրտնեց, իմ շան հոտ ա գալիս, էլ քատեզներ ա քրքրում, էլ կեղտոտ գլուխն ա քորում:

Ասում ենք.

- Հըը՜, յոխ տո՞ւր:

- Հա յոխ տուր, ասկյարը կիմանա:

Կողքի մի գունավոր դռնից ներս եկավ մի սպիտակ ոչխար, ներկայացավ:

- Ասկյար Լուկաշենկո, Ալիևի փոխնորդ:

Խեղճն ուզում էր ասել փոխանորդ բայց վախից թե իր ապուշ խելքից սկսեց ծիծաղել;

Հիմա մեզ մի ծիծաղ ա բռնել, մի ծիծաղ, որ փորներս բռնած ծիծաղում ենք, դե Սամվել Բաբայանի, Ջալալ Հարությունյանի ու Դավիթ Տոնոյանի ծիծաղն էլ հո գիտեք:

Մեջներիս լուրջը Արծրունն էր, որ լուրջ-լուրջ անընդհատ կրկնում էր

- Մեկ ա, հաղթելու ենք: