Կյանքը... Արարված է նա նույն աղյուսներից Եվ նույն շաղախից, Սակայն ամենքի համար յուրովի: Կյանքը... Արարված է նա Օրորոցային երգի՛ց լուսեղեն, Գրկի՛ց մայրական, Երերուն քայլից, Թոթովուն խոսքից, Մանկապարտեզի բույրի՛ց հարազատ։ Արարված է նա Ճամփի՛ց դպրոցի, Դասի՛ց առաջին, Առաջին սիրո թրթիռից լուսե։ Անուրջից կապույտ, Տենչանքներից վառ, Աստղերի ծիրում շրջող երազից։ Արարված է նա Ուղո՛ւց վերելքի, Խինդի՛ց հաղթության, Ահի՛ց անդունդի, Վշտի՛ց պարտության, Ցավի՛ց կորստի, Ծննդից մի նոր։ Արարված է նա Ընթացքի՛ց հավերժ, Հուշերի՛ց անջինջ, Կարոտի՛ց անվերջ, Կարոտից... կյանքի: Արարված է նա... Այսպե՛ս է նա միշտ արարված։
|