2֊տարին ինչպես այսքան արագ անցավ, ասես երեկ էր որ 11.09.2018֊ին ժամը 07։40, երբ ձեռքս բռնեցիր եվ այնպես բաց թողեցիր որ այլևս չես բռնելու, 2֊տարին մեկ օրվա պես գնաց, ամեն այս օրերին ես կորցնում եմ ինձ, հիշելով քեզ, քո բարի մոր կերպարը, 2֊տարին ասես 2֊շաբաթ, 2֊օր լիներ, ես չգիտեմ դու կարոտից գնացիր թե հիվանդությունից, չեմ կարող ասել, բայց փաստը մնում է փաստ որ դու մինչև վերջին վայրկյան պայքարում էիր ոչ֊թե քո համար այլ իմ որ կողքիս լինես, դժվար է ծնողի եվ զավակի համար իրարից բաժանվել, երբ այդ 18֊տարին անցել է միասին, 18֊տարին մի վայրկյանում վերացավ եվ մոխիր դարձավ, ամեն մի վայրկյանը հիշեցնում է քեզ, քո մահը իմ վրա շատ ազդեց ու ոչինչ չի կարող մխիթարել մինչև Ամալյաի լույս աշխարհ գալը, Ամալյան մի քանի տարի հետո նորից կծնվի եվ թե բնավորությամբ թե արտաքին տեսքով քեզ կնմանվի։
