Ես վստահ եմ, որ յուրաքանչյուր մարդ-ուղեկցորդ է: Ամեն վայրկյան մենք ճանաչում ենք աշխարհը, դրսից մեր մեջ ներծծվում է" տեղեկությունը, մենք ստանում ենք որոշակի փորձ, անհանգստություն և զգում ինչ-որ բան: Այս ամենը հետաքրքիր կերպով եփվում է մեր մեջ և հետո փնտրում ելք: Մենք ցանկանում ենք դրանով կիսվել աշխարհի հետ: Տարբեր եղանակներով: Յուրաքանչյուր ոք ունի կիսվելու անհրաժեշտություն: Մարդը երջանիկ է միայն այն ժամանակ, երբ նա աշխարհին տալիս է ինչ-որ բան: Իսկ հիմա ձեզ պատկերացրեք որպես այնպիսի մարդ, ով զբաղվում է ոչ սիրելի աշխատանքով, ամբողջ օրը նստած է գրասենյակում, ոչինչ չի ստեղծում, ինքն իրեն չի հասկանում: Տխուր պատկեր է: Ինձ համար այդ մարդը լցված է իր սեփական փորձով, ով ելք չի գտնում: Եվ նա սկսում է "հոտել" ներսից: Նախ դադարում է ուրախանալ, դառնում է տխուր: Հետո նա աստիճանաբար կորցնում է կյանքի իմաստը և վերջապես զայրանում է: Նման դժգոհ, անիրականանալի մարդիկ սկսում են հասնել ամեն բանի, ինքնահաստատվում ինչ-որ անիմաստ մեկնաբանությունների միջոցով և "ցեխ լցնում նրանց վրա, ովքեր հասել են հաջողության: Իսկ դուք ցանկանում եք դառնալ այդպիսին․․․
Լարիսա Պարֆենտևա
Լուսանկարը՝internest.am-ից։
