Ե՞ս եմ գժվել, թե՞ աշխարհը ակնդետ,
…Ո՞վ է տեսել նորմալ մա՜րդը
Խաղե՜ր խաղա ցավի հետ,
Խաղեր խաղա մենակությա՜ն
Թախիծի՜ կամ սիրո հետ,
Այցի գնա հիշողությա՜ն
Լաբիրինթում թափառելու
Առա՜ջ-ետ:
Չէ՜, աշխարհը արդեն ա՜յն չէ,
Ե՜ս էլ ե՛ս չեմ այլ մոռացված մի հի՜ն ես՝
Իմ նավակում միայն ե՜ս չեմ
Ա՜յլ մի աշխարհ,
Նո՜ր, անծանո՜թ ասպարեզ…