Նամա՛կ գրեք, մի՛ ալարեք,
գրե՛ք ձեռքո՜վ՝ ինչպես առաջ,
(մոռացված մի տետրից պոկեք)
մե՜կ էջ՝ թեկուզև խունացած:
Ստացո՜ղը ձեր բույրը թող զգա՜-
դողո՜ցը ձեր մատների,
որ խունացած թղթի վրա
կարո՜տներն իր փարատի:
Նամա՛կ գրեք, եթե նույնի՜սկ
գործերի մեջ եք թաղված,
մե՜կ, երկո՜ւ բառ թեկո՜ւզ փոքրիկ
կենդանի՜ տող արարված:
Նամակնե՜րը - շնչող տո՛ղեր
սպասմա՜ն դահիճն են ահարկո՛ւ,
նամակները հուսադրո՜ղ են
ու կյա՜նք տվող մեկմեկու:
Նամա՛կ գրեք, մի՛ ալարեք,
երբ որ դաժան պահը գա՛,
որ ինքնե՜րդ Ձեզ չխաբե՜ք,
թե՜, «Ժամանակ չգտա՜…»