Լույսը բացվո՜ւմ է՝ ցանելով ոսկի,
Արևն իր կո՜ւրծքն է բացում
Հյուրընկալ,
… Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի
Երբ արթնանո՜ւմ ես
Ու …Մա՜յրդ չկա…
Երբ գի՜րկը չկա, այն ինքնամոռաց,
Որ քեզ սեղմելով
Պե՜տք է տաքացնի,
… Հատակի վրա քսքստացնելո՜վ
Հողաթափերի ձայ՜նը էլ չկա՛,
Որ քեզ արթնացնի…
Մայրական քնքուշ այն Ձե՜ռքը չկա՜,
Որ դողացնելով
Քեզ սո՜ւրճ հասցնի,
Մայրական քաղցր այն Ձա՜յնը չկա.
- Հոգնա՞ծ ես, որդիս.
Որ քեզ հարցնի:
Հույսով կերակրո՜ղ, լույսով համբուրո՜ղ
Քո ցավից անվե՜րջ,
Անվե՜րջ տառապող-
Չկա մայրական Սի՜րտը թանկագին,
… Իսկ Արեգակը ստինքերն իր բացե՜լ՝
Փռվել է Մորդ
Դատա՜րկ սնարին…
Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի
Երբ լույսով այդ փնտրո՜ւմ
Չե՜ս գտնում Մորդ…
Երբ գիտե՜ս, որ իրոք դաժա՜ն է լինում -
Առանց Մոր անցնող
Հերթական օրդ…
----------------------------------------------
Ինչո՞ւ է աշխարհն այսքան Անկատար,
Որ մեր Մայրերը չունեն
Երկրո՜րդ, երրո՜րդ կյանք,
Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի
Երբ տաքացնում է մի կեղծ ջերմությամբ:
Ս.Ումառ-Հարությունյան
