Հայ առաքելական եկեղեցու հիմնադիրներից մեկը և Հայաստանում քրիստոնեության առաջին քարոզիչը համարվող այս Թադեոսին մի քանի անուն է տրվել:
Մարկոսը նրան «Թադեոս» է անվանել, Մատթեոսը՝ «Ղեբեոս» («սիրտ»), Ղուկասն ու Հովհաննեսը նրան «Հուդա» («գովելի», «համբավավոր») են անվանել, և որպեսզի նրան չշփոթեն մատնիչ Հուդայի հետ, Հովհաննես ավետարանիչը գրում է . «Հուդան, ոչ Իսկարիովտացին»:
Ըստ առասպելներից մեկի՝ Հայոց Սանատրուկ թագավորը Թադեոսին նախ նետել է գազանների առաջ, ապա՝ հնոցը, բայց երկու դեպքում էլ նա անվնաս է մնացել, անվնաս է մնացել նույնիսկ գլխատվելուց հետո, բայց ի վերջո, նրան կարողանում են սրով սպանել:
Թադեոսի խորհրդանշաններից մեկը ատաղձագործական անկյունաչափն է, որի պատկերումը նրա ձեռքում ցույց է տալիս, որ նա ատաղձագործ է եղել: Թադեոսին նաև պատկերել են թիակը, նավի կառանման ագռավիկը ձեռքին, որոնք խորհրդանշում են նրա միսիոներական ճանապարհորդությունները:
Քանի որ մեկ այլ առասպել ասում է, թե նրան լախտով (գավազան, մական) են սպանել, ապա որոշ նկարիչներ նրան լախտը ձեռքին են պատկերել՝ որպես մարտիրոսական մահվան խորհրդանիշ:
