Статьи

Աստծո տան մեջ եք, տղերք, անթաքույց
     Այս ադամական երկիրը պղծում,
     Քառասուն օր ու մի այդքան հանգույց
     Կասկածելի է, ինչու չեք թախծում։
     Հորոտ-մորոտ է այս կյանքն, ախպերտիք,
     Ի՞նչ եք մորմոքուն կալանչի գալիս,
     Լղար ու չաղի նաղլի մեջ մարդիկ
     Տեսնես էլ ու՞մ են երանի տալիս։
     Հիմարն անգետի թելն է կշկռում,
     Մղմեղն, իմացանք, քամին է քշում,
     Բայց այնքան բան կա, որ դեռ չգիտենք,
     Դե շուռ բերելով որին զգետնենք։
     Մեղքը մի բան է, որ կշիռ չունի,
     Հատով չես չափի, որ ջրես մի կերպ,
     Ապրումն է ծանր և Աստված չանի,
     Մեկդ վկայի՝ չհասած Ամբերդ։
     Ինչը հայկական ժառանգություն է,
     Բաղնիք է, ասենք, դղյակ է ու բերդ,
     Թեկուզ ավերված, բայց դա ու՞մ տունն է․
     Հուշերում նաև ցավն է ակնդետ։