Արխա բլոգ մշակութային կայքի հիմնադիր տնօրեն Արամ Խաչատրյանը` ԱՐԽԱ-ն, ով իր գործունեության ընթացքում շատ մարդկանց է բացահայտել, այսօր իմ հյուրասրահում պատմում է իր գործունեության որոշ դրվագների, նախընտրությունների, տարբեր ոլորտներում ներգրավվածության ու էլի հետաքրքիր դրվագների մասին:
1․ Խոսենք բեմական գործունեության, անցած ճանապարհի մեկնարկի մասին. Մարդիկ, միջավայր, բնություն. ի՞նչն էր, կամ ո՞վ էր, որ քեզ հաստատապես կանգնեցրեց արվեստի ճանապարհին:
Արվեստը չսիրել անհնար է, բայց այդ սերն ավելի արտահայտվեց, երբ հանդիպեցի երջանկահիշատակ դրամատուրգ Գևորգ Կարապետյանին, սակայն հետագայում ավելի մեծ անակնկալ էր նախատեսված` 15 տարեկանում` ավագ դպրոցում, հանդիպեցի դասղեկիս` Լարիսա Առաքելյանին, ով էլ մեծ դեր ունեցավ իմ կյանքում: Այսօր տեսնում եք նրա կերտած ԱՐԽԱ-ին: Չմոռանամ նաև, որ ընթացքում ստացել եմ նաև ուշադրություն դպրոցի տնօրեն Հասմիկ Հարությունյանից և մի շարք ուսուցիչներից:
2․ Արամն ու ԱՐԽԱ-ն տարբեր են իրարից:
Բավականին... Արամն այդքան էլ համարձակ չէ և շփման ընթացքում գոռոզ է ու պարփակված: (ծիծաղում է) : Արխայի դեպքը լրիվ ուրիշ է` շփվող, պահանջկոտ ու չնահանջող: Կարճ ասած՝ երկու ԵՍ-երի կռիվ:
3․ Գրականությունը, ասմունքը լրացնու՞մ են քո այս պահին դերասանական արվեստով չզբաղվելու բացը, թե՞ դրանք բոլորովին տարբեր սերեր են:
Ժամանակ առ ժամանակ բեմում լինելն ավելի է ստիպում կարոտել հանդիսատեսին, ծափերը... Այս պարագայում փորձում եմ ինչ, որ տեղ ինքնախաբեությամբ զբաղվել:
4․ Ի դեպ, սիրո մասին. Սերը քո կյանքում…
