Բեր ջուրը ձգենք հրապույրներիդ դյուրամոտ կեսը,
Քո անմատչելին խորաքանդակ է սրտիս խոռերում,
Ետ ընկած մի տեղ շարունակվում է սահմանված ծեսը,
Ուր ինձ աղապետ կարգել են միայն ծանր խոհերում։
Մի կետից բխող երկու գծերը քանի՞ են տևում,
Ինչ արագությամբ որ հեռանում են, երազ է թվում,
Դու չափը պահիր՝ հրապույրներիդ պատնեշը կապեմ,
Մի օր ջրվեժիդ տեղատարափում մեղքս կքավեմ։