Ինձ նմանին ժամանակն է կլանում, Տարալուծում և չի թողնում էլ ոչինչ, Երբ քնարի հնչյուններն են խլանում, Ես մեռնում եմ քո աչքերի խորքում ջինջ։ Գետինն առած աղջամուղջն է առութառ, Երեստեսի մատանիդ ո՞նց մոռացա, Իմ տաղերը թե հեգում ես տառ առ տառ, Իրիկնաշաղ․․․ ես էլ այդպես կայացա։