Статьи

Էս ցուրտը, որ կոխեց տապ ամռան միջոցին,
     Գետնաքարշ, փուք տալով ո՞նց շիջեմ էս բորբոք փչոցին,
     Սեպաձև բարձունքից կատարդ անմոտ է, թե ասեմ,
     Գերանդիդ սրել ես, որ մահվան քո հունձը միամիտ ե՞ս կասեմ։

Ձեռնասուն քանի՞սն են ազնվացել անլկամ,
     Տնաշեն, տղմուտում մոլոշը վարդի տեղ ես կտամ,
     Թաթդ՝ ամպոտ, քիթդ՝ ցից, պատճենել՝ սրբերին,
     Բա ո՞նց ես տեղ տվել իմ ցավին անտեղյալ լրբերին։