* * *
Հիշո՜ւմ եմ, սիրելի՜ս հիշում եմ
Վարսերիդ աչք շոյող փա՜յլը,
Դժվա՜ր է, սիրելիս, տխրո՜ւմ եմ
Հիշելով մեր ապրած անցյալը:
Հիշո՜ւմ եմ աշնան գիշերները
Ստվերո՜տ ծառերի շրշյունով,
Հիշո՜ւմ եմ աշնան կարճ օրերը
Լուսնային աղոտ շողերով:
Հիշո՜ւմ եմ, ասացիր մի անգամ,
Որ կանցնեն մեր կապո՜ւյտ տարիները,
Ասացիր՝ կանցնե՜ն, կգնա՜ն,
Երբ գրկեն ինձ ուրիշի ձեռքերը:
Այսօ՜ր էլ ծաղկած լորենին
Հիշեցնո՜ւմ է հույզերն այն ապրա՜ծ
Թե ինչպե՞ս էի փարթամ վարսերիդ
Ծաղիկնե՜ր ցանում խենթացած:
Իմ սիրտը մոռանալ չգիտի՜,
Թախծո՜ւմ է ուրիշին սիրելով,
Երգո՜ւմ է մի սիրո մեղեդի-
Ուրիշի՜ն, բա՛յց քեզ հիշելով:
Թարգմ. Ս.Ումառ-Հարությունյան
Сегей Есенин
Я помню, любимая, помню
Сиянье твоих волос…
Не радостно и не легко мне
Покинуть тебя привелось.
Я помню осенние ночи,
Березовый шорох теней…
Пусть дни тогда были короче,
Луна нам светила длинней.
Я помню, ты мне говорила:
"Пройдут голубые года,
И ты позабудешь, мой милый,
С другою меня навсегда".
Сегодня цветущая липа
Напомнила чувствам опять,
Как нежно тогда я сыпал
Цветы на кудрявую прядь.
И сердце, остыть не готовясь
И грустно другую любя,
Как будто любимую повесть
С другой вспоминает тебя.
