Եվ այս մասին վկայում է պատմագիր Մովսես Խորենացին: Ավելին, նա ինքն էլ է այդ կարծիքին եղել:
Խոսելով Տրդատ 3-րդ թագավորի քրոջ՝ Խոսրովիդուխտի մասին՝ նա հետևյալն է ասում.
«Եվ նա (Տրդատը) երբ հասավ մեր երկիրը, տեսավ որ Օտան սնուցել է իր Խոսրովիդուխտ քրոջը և պահպանել է գանձերն ու ամրոցը մեծ համբերությամբ…Նրա պես էր և նրա սան Խոսրովիդուխտը, որ մի օրինավոր համեստ կույս էր և ուրիշ կանանց նման չուներ բոլորովին անդուռ բերան»: Այսինքն՝ մյուս բոլոր կանանց բերանն «անդուռ» է եղել:
Կարծում եմ, «անդուռ բերան» դարձվածքը շատ դիպուկ ու պատկերավոր դարձվածք է և լավ կլինի, որ այն վերստին գործածվի մեր բանավոր ու գրավոր խոսքում: