Նո՞ւյնն է արդյոք
«Սիրո՜ւմ եմ քեզ» և
«Չէ՜, չե՛մ կարող չսիրել քեզ»:
Չէ՜, նո՜ւյնը չէ:
Շա՜տ է տարբեր,
Շա՜տ է հեռու, շա՜տ է մոտիկ,
Շա՜տ է փոքրիկ ու շա՜տ է մեծ -
Տարբերությունն այն ահռելի՜
Ու բովանդա՜կ,
… Որ տանջում է մի հարցական՝
Նո՞ւյնն է արդյոք
«Սիրո՜ւմ եմ քեզ»
Եվ
«Չէ՜, չե՛մ կարող չսիրել քեզ»:
*
Աչքը ընկած
Այն մի հատիկ թարթիչի պե՜ս,
Որ ստիպում է
Քեզ անընդհատ աչքդ թարթե՜լ,
Արցունքոտե՜լ…
- Չէ՜, չի՛ ստացվում չհիշել քեզ:
Սի՛րտ սողոսկած
Այն սև խանդի ձեռքերի մեջ՝
Ուր ճմլվո՜ւմ, տրորվո՜ւմ է
Սրտիդ նե՜րսը՝
Հնձանն ընկած խաղողի պես…
- Չէ՜, չի՛ ստացվում չխանդել քեզ:
Երբ ծալո՜ւմ ես,
Երբ կոտրո՛ւմ ես քո անցյալի
Մե՜ջքը բարակ ու մնո՛ւմ ես
Մենա՜կ-դատարկ
Ներկայիդ հետ առերես…
- Չէ՜, չի՛ ստացվում իմ ապրելը առանց քեզ:
Ու թվում է թե աշխարհի ո՜ղջ հոգոցը-
Ամփոփվելով շուրթի՛դ վրա,
Բառերիդ մե՜ջ,
Բղավո՜ւմ ես ո՛չ թե «Գիտե՞ս, սիրո՜ւմ եմ քեզ»
Այլ միմիա՜յն.
- Չէ՜, չի՛ ստացվում չսիրել քեզ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
