Խելամտում ես, թե գլխի ընկար,
Ոնց եմ աշխարհի ցավը խալխալում,
Ներածականից բայց այն կողմ չանցար,
Երբ ի դեպ-անդեպ ձիրքերս ես թվում։
Դեռավարժներին պոետը վաղուց
Կրկնաբանում է ողջը մեբերան
Եվ մոտարկում է նեղուց առ նեղուց
Այբից մինչև քե հար ու անվարան։
Դարձվածքներիս մեջ բառեր հարադիր
Արտացոլանքդ են հոգնակի բեկում,
Թղթի վրա է սերը շարադիր,
Անկողոմելի իմաստով թաքուն։