Статьи

Ֆրանսիացի մեծ գրող Օնորե դը Բալզակի ՝՝Երեսնամյա կինը՝՝ վեպի մեջ մի շատ ուշագրավ մանրամասն կա: Ծովահենությամբ զբաղվող նավի առաջնորդ - ծովահենը իրա նավից ծովնա շպրտում գերի վերցրած հակառակորդ նավի մարդկանց, ինչի դեմ բողոքումա ծովահենին դեպքերի խիստ տհաճ բերումով կնության տված աղջկա հերը, փաստացի՝ աները: Աներոջը, ով տարիներ առաջ նապոլեոնյան հին զինվորներից մեկն էր, ծովահենը պատասխանումա. արդյո՞ք ինքը մի քանի ավել կրակոց չի կատարել սեփական հրետանուց արդեն մարտի դաշտը լքող հակառակորդի հետևից... Ծովահենի տված հարցը անպատասխանա մնում:

Սա եթե հասկացաք, ուրեմն Ռոբերտ Քոչարյանին նման կերպ քաղաքականություն վերադարձնելը պետքա դիտարկել որպես ծանոթ չարիք: Հոգեբանորեն ծանոթ չարիքը սարսափելի չի, քանի որ կանխատեսելի ու հասկանալիյա:

Ռուսական ՉԵԿԱ, ամերիկյան ՖՍԲ, Իսրայելական Մոսադ ու յեսիմ թե էլ ինչ ու նման զառանցանքները հոկտեմբերի 27 - ի գործի մեջ գտնվելու մասին, հասել են Արեգակնային համակարգի մեջ գտնվող ամենավերջին մոլորակին, գուցեև՝ լքել են համակարգը ու մոտենում են մի ուրիշ գալակտիկայի՝ սպառնալով անգրագիտությունը տարածել ամբողջ տիեզերքով մեկ:

Մի պստիկ աքսիոմա. իսկական քաղաքական - պետական գործչի համար կա մենակ նպատակահարմարություն: Քոչարյանը իսկական պետական գործչին վայել հատկանիշներ ունի:

Հարցը նաև նրանումնա, որ քաղաքականությունը զերծ չի հանցագործություններից: Կարելիյա վստահ ասել, որ հանցագործությունը քաղաքականության կառուցման մեթոդների մեջ ունի իրա առանձնահատուկ, կոպիտ ու ծայրահեղ տեղը ու ներկայանումա որպես մյուս՝ խաբեբայության, դեմագոգիայի, պրովոկացիայի, լռության օրենքը ու իրավունքը հմտորեն շրջանցող մեթոդների մի սովորական մաս:

Քաղաքականության մեջ խիստ կարևոր տեղա զբաղացնում անձի համար սեփական բարոյական դրդապատճառներով մասնակցությունը: Իսկ ամեն մարդ յուրովիյա հասկանում բարոյականություն ասածը: Մարդ կա, որ սիրումա լոցման ձկան նման քարշ գա էս կամ էն ուժի հետևից, մարդ էլ կա, որ սովորա քաղաքականության մեջ հանդես գալ որպես ինքնուրույն միավոր՝ լիդեր ու հետևաբար, ոչ թե քարշ գալ, այլ քարշ տալ նշված լոցման ձկներին իրա հետևից:

Մենակ սրանով կարելիյա բացատրել Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից դրսևորվող ՝՝կոպտությունը՝՝, ինչը նշանակում էր, որ ինքը չուզեց մնալ ու հանդես գալ քաղաքական կյանքում որպես լոցման ձուկ, չուզեց հանդիսանա էս կամ էն ուժի կամակատարը: Իրան ու մենակ իրան վերաբերող անձնական արժանապատվության հարցին ինքը կարողացավ լուծում տալ:

Հիմա՝ ապացույցը:

Վազգեն Սարգսյանը բաց հայտարարեց, որ ինքը ցանկանումա մնալ որպես Պաշտպանության նախարար, իսկ նախագահ ըլնել՝ չի ուզում: Ինքը ուզեցավ միավորի Վարչապետի ու Պաշտպանության նախարարի պաշտոնները, ինչը հնարավոր չէր Հայաստանի 1995 թվականի Սահմանադրությամբ: Վազգենը էս քայլով մատնեց իրա հակումները: Սա ուղղակի նշանակում էր՝ Քոչարյանին զրկել ուժային կարևորագույն հենարանից: Վազգենը իրա մաիքվելիստական հակումների համար լրիվ հատուցեց իրանից ավելի մեծ Մաքիավելուց՝ Քոչարյանի կողմից: Հատուցեց լրիվ ծրագրով: Փաստորեն, Վազգենը ուզում էր երկրում ըլնել առաջինը՝ անթագակիր արքան, ըլնելով կառավարման նշանակությամբ երկրորդ պաշտոնում: Նման աբսուրդ Քոչարյանը չէր կարա հանդուրժեր ու լրիվ ճիշտ հասկացավ, որ իրան Վազգենը բերելա որպես սովորական խրտվիլակի, որ սեփական կառավարման հաջողության դեպքում բոլոր դափնեպսակները կախի սեփական վզից, իսկ անհաջողության համար մեղադրի բացառապես իրան՝ Քոչարյանին ու պետք էղած ժամանակն էլ, ոնց որ կատարեց Լևոնի հետ, ստիպի հրաժարական տա: Քոչարյանը սա հանդուրժել, ոնց ցույց տվեցին իրադարձությունները, չկարացավ: Դեմիրճյան Կարենի - Վազգեն Սարգսյան տանդեմին արդեն 19 տարիյա, ինչ միավորելա մայր հողը:

Էսօր շատերն են տգիտաբար խոսում էն մասին, որ Հոկտեմբերի 27 - ով վերջակետ դրվեց Հայաստանի ինքնիշխանությանը: Սովորական, կենցաղային, քաղաքական ու գիտական առումով անգրագետ հայտարարությունա:

Հայաստանի ինքնիշխանությանը, քաղաքական, ֆինանսա - տնտեսական ամեն տեսակ անկախության վերջակետը դրվելա Լևոն Տեր - Պետրոսյանի կողմից՝ 1996 թվականի հունիսի 30 - ին Կենտրոնական Բանկի օրենքի հաստատմամբ: Անգամ սպանդի օրը՝ հոկտեմբերի 27 - ին էին քննարկում արտասահմանյան բանկերից վաշխառուական տոկոսներով պարտքեր վերցնելու մասին ու փոխարենը ո՛չ մի խոսք չէր գնում ԿԲ կոչվածին Պետությանը ենթարկեցնելու մասին:

Անմեղ գառներ չեն սպանվել Ազգային Ժողով կոչվածում:

Հարցին կարամ մենակ բարոյական գնահատական տալ ու ասել, որ Քոչարյան Ռոբերտը գոնե տղամարդա, ոչ թե մարգինալ, սրա - նրա հետևից քարշ էկող կամակատար - խրտվիլակա: Հետևաբար, Քոչարյանը կատարյալ իրավունք ուներ ասելու, որ Հայաստանում տղամարդ չի մնացել: Իրա մոտ գոնե մեծատառերով ԲՆԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ կա:

Հոկտեմբերի 27 - ը այդպիսով Քոչարյանի բնավորության ու սեփական արժանապատվության զգացողության ծնունդա:

Միակ խարանը Լևոնից հետո քաղաքական իշխանության էկած բոլոր նախագահների վրա էդ էնա, որ ո՛չ մեկը չի պատրաստվում չեղալ հայտարարել Կենտրոնական Բանկի կարգավիճակի մասին Լևոնի կողմից հաստատված օրենքը ու դրանով ազատել հայությանը ագրեսիվ - հուդայականության ճիրաններից, հետևաբար՝ ամեն տեսակ թշվառություններից:
    
    
    
     Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
    
    
     Շվեդիա, Էնշոփինգ
    
    
    
     02.09.2018