Статьи

     Ոտքի հետ փոշոտ մայթերին քսվեց
     Մաքուր մի զգացմունք,
     Մայթերը իրենց գույնը փոխեցի՜ն
     Ու դարձան
     Մանրո՜ւք…

     Քաղաքը մանրո՜ւք,
     Աշխարհը մանրո՜ւք,
     Մարդը մանրացա՜վ ու դարձավ մարդուկ:

     Համահունչ չեղավ էլ
     Քամին հանգի՜ն,
     Անձրևը երգի՜ն,
     Վրձինը գույնի՜ն,
     Մուրճը քանդակի՜ն…
     Քանի որ կյանքը իր գո՜ւյնը փոխեց՝
     Ա՜յն բանից հետո,
     Երբ Սերը վերցրե՜ց ու դարձավ
     Նախկին…