Ասում ես. «Ների՜ր»,
Ներե՜մ, բայց ի՞նչպես,
Երբ դեռ սրտումս սպի չի գոյացել,
Երբ վերքերս թաց լալի՜ս են այնպես՝
Ինչպես լալիս է ծա՜ռն այն անպտուղ
Որի պատճառով այն պետք ՝ հատել…
Ժամանակը քո՛նն է,
Ժամանակն ի՜մն է,
Քեզ համար այն բժի՜շկ է
Ինձ՝ դիահերձո՛ղ,
Արածս ի՞նչ էր՝ լոկ մի կաթի՜լ էր,
Որ դու վերցրեցի՜ր ու սարքեցիր
Ծով…
Իսկ սրտումս դեռ բառե՜ր կան չասված
Բառեր կան անթիվ-
Դավաճանությա՜ն…
Սիրելո՜ւ, Կրքի, ՜
Դեռ շատ գործ ունեմ,
Վկա է Աստված
Ներելու համա՜ր, խնդրո՜ւմ եմ
Փրկի՜ր:
Դեռ պե՛տք է գտնեմ կորցրած մի բա՜ռ,
Որը դեռ ո՛չ ոք չի արտասանել,
Փրկի՛ր, կգտնե՜մ բառն այդ փրկության
Քե՞զ համար թե՝ ինձ՝
Հաստա՜տ չգիտեմ…
Արածը տանջա՜նք է,
Չարածն – ափսոսանք,
Տառապա՜նք է չլինելը աշխարհում,
Ի՞նչ է մնում՝ կամ Լռե՜լ
Կամ էլ Ճչա՜լ խավարում…
