Առանց իսկ մի փշուր ցավ-ափսոսանքի,
Դա՜ր, նվիրում եմ քեզ կյանքս մնացած,
… Այս աղտոտ դարում արհամարանքի
Այսպես ապրելը դարձել է հանցանք:
Ապրել եմ մի կյա՜նք, որտեղ զարթո՜նք կար,
Դարը կարող էր ստեղծե՜լ ու ստեղծել,
… Հիմա ավերված վանքերի նման
Ստիպված եմ ընկած քարերդ հաշվել:
Միգուցե քի՞չ է տվածս կյանքը,
Բայց ուրիշ էլ ոչի՜նչ ես չունեմ,
…Դու դարձար բոլոր դարերի տականքը
Իսկ տականքի հե՜տ դժվա՛ր է ապրել:
Այն ինչ տվե՜լ ես - վերադարձնում եմ քեզ՝
Ցա՜վ, կսկի՜ծ, մորմո՜ք ու գեյահանդես,
…Անցած դարում ապրածս կյա՜նքը
Չեմ ուզում քեզնով աղտոտել: