ԵՐԱԶԻ ԱՆԱՏՈՄԻԱ
Երազիս գառները տարել էի սարը,
մի մեծ օձ կծեց ինձ,
լացելով պատմում էի տատիս,
ցույց տալիս ոտքս
շփելով տեղը կծածի:
- Երազները սուտ են, այ բալա,
ասում էր տատս ու ծիծաղում:
- Քո երազներն են սուտ,
ասում էր պապս լուրջ ու անժպիտ:
-Երազիս դու մեռել էիր,
ասում էր տատս ու ժպտում հաղթական,
- Հա, մեռնեի, կպրծնեի,
ասում էր պապս մանգաղը սրելով:
- Էդ քո երազներն են ճիշտ, իմը սու՞տ,
հարցնում էր տատս, ժպտալով հարցական,
- Հա, ասում էր պապս, քոնն են սուտ,
բահն ու գերանդին ուսին դնելով:
...Տարիներն անցել,
տատս ու պապս էլ երազ են դարձել,
իսկ ես ողջ կյանքում որքան ջանացել,
իմ երազներից բան չեմ հասկացել:
Հիմա մեծացել, ինքս եմ պապ դարձել,
բայց միևնույնն է, նույնն եմ մնացել,
երազներ պես-պես գալիս են գնում,
իմ կյանքն էլ, ես էլ
միշտ նույնն ենք մնում:
...Այս գիշեր կրկին ես երազ տեսա,
մի օձի ձագ էր կրծքիս թպրտում...
Սամվել Սևադա
