Այսօր որոշել էի գնալ Հայաստանի առաջնության Ալաշկերտ-Փյունիկ խաղը նայելու։ Խոսքեր չկան, ես սկսեցի հայկական ֆուտբոլին նայել այնպես ինչպես իրականում կա։ Երբ որակազրկված մարզիչը տրիբունայից զանգում է մարզչական շտաբից մեկին, ով պահեստայինների նստարանին նստած է, ու ցուցումներ տալիս, հասկանում ես, որ այստեղ ֆուտբոլ գոյություն չունի։ Երբ որակազրկված մարզիչը վազելով գնում է խաղադաշտի հետնամաս հերթական ցուցումը տալիս և դարձյալ վերադառնում, հասկանում ես, որ միջազգային ֆուտբոլից հազարավոր կիլոմետրերով հեռու ենք։ Ու ինչպե՞ս է հայ երկրպագուն սպասելիք ունենում նման ակումբներից կամ նման ակումբներից եկող ֆուտբոլիստներից ՝ հավաքականում․․․
