***
Բակում մի շուն ծառի բնի մոտ բարձրացրել էր ոտքը: Սաթենիկը գլխի ընկավ կենդանին ինչ բանի է:
-Գարշո՛կ, գարշո՛կ․․․
Շան պետքը չէր: Աղջնակը նեղսրտեց․
-Ամոթ է, չի՛ կարելի:
***
-Մամ, մեր խմբի Լիլիթը Դավիթին է սիրում, -թաքուն մորը պատմում է Խանդութը:
-Ւ՞նչ գիտես:
-Որ Դավիթը բաժակը կոտրեց, Լիլիթը վռազ՝ ինքը չէր, ինքը չէր․․․
***
Պետավտոտեսչության մեքենան ազդանշանը կապած, բարձրախոսով ինչ-որ բան խռպոտ հայտարարելով՝ անցնում էր փողոցով: Սաթենիկը խառնվեց իրար․
-Հաֆու, հաֆու, փախի՛․․․
***
Խանդութը մատնացույց է անում հեռուստացույցը:
-Հայրիկ, դու էնտեղ ես աշխատում, չէ՞:
Գլխի դրական տարուբերում:
-Բա դուռն ու՞ր է: Որտեղի՞ց ես մտնում, կարդում դասերդ:
***
Սաթենիկն առաջին անգամ ինքնաթիռ էր նստել: Տեսավ չորս կողմը պատուհան է:
-Բա՛ց, -պահանջեց:
-Բացվող չեն, -բացատրեց մայրը:
-Շոգում եմ, բա ինչի՞ համար են:
***
-Մամ, Արտյոմը /հարևանի տղան/ բերանս կեղտոտ բան էր կոխում:
-Դու էլ իրեն խփեիր, -զայրացավ մայրը:
Խանդութը մի մեծ քար բերեց, լուսամուտից գլուխը հանել, գոռում է․
-Արտյո՜մ, արի քարով խփեմ:
***
Սաթենիկը միասին քնող քրոջն է բնութագրում․
-Խանդութը տեղաշորում ռուսի ձիերի պես քացի է տալիս, մի օր կտեսնեք՝ չկամ:
***
Խանդութին ծննդյան օրը խաղալիք շնիկ էին նվիրել:
-Շնիկիդ անունն ի՞նչ է, -հարցնում է հայրը:
-Չգիտեմ:
-Արի մի լավ անուն դնենք:
Առպահ մտմտաց, հետո՝
-Հովասան /չի կարողանում ասել Հովհաննիսյան/ Արամ:
***
-Էդ կուռնոս քիթդ որտեղի՞ց, -մի օր հարցրին Սաթենիկին:
-Երևի մաման է Ռուսաստանից բերել, -պատասխանեց:
***
Խանդութը դրսում խաղալիս անձրևաջրում լավ թրջվել էր: Հայրը տարավ լոգարան՝ շորերը հանելու:
-Հայրիկ, լավ եմ չրթվել, չէ՞:
***
Խոսակցությունը գողերի շուրջ էր: Սաթենիկը, թե՝
-Գողերը, որ մեր տուն մտնեն, հայրիկը՝ հեչ, քույրիկը վրա կտա, կգզի դրանց:
***
«Գոյա» ֆիլմն էին ցուցադրում: Կադրում համբուրվում էին:
-Գիտեմ, ըսենց բան որ անում են, միշտ փորձանք է գալիս, -լուրջ կարծիք հայտնեց Խանդութը:
***
Քույրը կծել էր Սաթենիկի այտը:
-Ոչինչ, -հանգստացնում է մայրը, -կանցնի:
-Իյա՜, թող լամ: Թուշիկիս կլեպը պոկել է:
Տարիներ առաջ գրառեց Արամ Հովհաննիսյանը /նույն ինքը՝ հայրիկ/