Անել այն ինչ սիրտդ է խնդրում, պնդում: Ուտել արգելված պտուղները: Ով մի անգամ սիրել է, այլևս անզոր է ապրել առանց զգալու… Մենք ընկերանում ենք, հետո ընկերությունը վերածվում է սիրո, հետո սերը սովորության, հետո մենք հոգնում ենք սովորականից ու օտարանում, հեռանում ենք մենք:
Չէ, չենք կարողանում պահպանել մեղսավորներիս տրված աստվածային զգացմունքը, իր ամբողջ պարզության մեջ այն չափազանց բարդ է մարդու համար:
Ես հեռանալով իմ սովորական սիրուց թերևս սիրտս մոռացա տանել, թողնելով նրա մեջ մեր բոլոր հույզերը, հուշերը: Մեր անցյալը նման է մեդուզա Գառգոնային ու անընդհատ նայելով նրա աչքերին ես քարացա: Դժվար է ապրել արձանի պես` անապագա, աններկա` բախտի քմահաճույքին, միայն որովհետև չափազանց երկար փորձեցի վերադառնալ այն աշխարհ, որը գոյություն չունի: Անցյալը նման է երազի, այն միայն մարդու ուղեղում է, երբեմն սրտում:
Եթե միայն կարողանայի վերադառնալ, գեթ մի վայրկյանով…
Մենք կնկերանայինք, հետո ընկերությունը կվերածվեր սիրո, հետո սերը սովորության, իսկ երբ հոգնեինք սովորականից, նորից կնկերանայինք, հետո…
