1667 թվականի նոյեմբերի 16-ին Ստոկհոլմում մահապատժի է ենթարկվել ժամանակի ռուս հայտնի դիվանագետ, գրող և լրտես Գրիգորի Կոտոշիխինը։
Ծագումով մանր ազնվականների ընտանիքից՝ Կոտոշիխինը Պոսոլսկի պրիկազում ծառայել է որպես գործավար։ 1661 թվականին նրան կաշառել է (ինչպես հիմա կասեին՝ «հավաքագրել է», ինչպես հիմա կասեին) շվեդ դիվանագետ Ադոլֆ Էբերսը, և նա սկսել է իր նոր տերերին տեղեկացնել ռուսական կառավարության «գաղտնի մտադրությունների և գործերի մասին» ։ Երեք տարի անց Կոտոշիխինի դավաճանությունը բացահայտվել է։ Փրկվելով անխուսափելի պատժից՝ «տիրակալինդավաճանածը» փախել է Լիտվա, այնտեղից տեղափոխվել է Նարվա։ Շվեդները նրան քաղաքական ապաստան են տվել ու հանձնարարել մանրամասն աշխատություն գրել Ռուսաստանի, նրա պետական ու սոցիալական կառուցվածքի մասին։ Եվ նա հրատարակել է «Ալեքսեյ Միխայլովիչի գահակալության ժամանակաշրջանի Ռուսաստանի մասին» գիրքը. այն Արևմուտքի համար դարձել է ռուսական կյանքի իրական հանրագիտարան:
Չնայած Մոսկվայի պահանջներին, Ստոկհոլմն ամենևին էլ մտադիր չի եղել Կոտոշիխինին արտահանձնել։ Սակայն նա կործանվել է իր իսկ մեղքով: 1667 թվականի օգոստոսին, հարբած վիճաբանության ժամանակ, Կոտոշիխինը դանակահարել է ոմն Դանիիլ Անաստասիուսի, որն անհիմն մեղադրել է ռուս դիվանագետին (ինչպես պարզել է հետաքննությունը) գողության և տան կառավարչի երիտասարդ կնոջը գայթակղելու փորձի մեջ: Առաջին իսկ հարցաքննության ժամանակ Կոտոշիխինը ընդունել է իր մեղքը: Բանտում գտնվելու ժամանակ նա երկու անգամ ինքնասպանության փորձ է կատարել։ Դատարանի վճռով՝ մարդասպանը գլխատվել է։
Կոտոշիխինի մարմինը տեղափոխել են Ուփսալա քաղաքի համալսարանի անատոմիական թատրոն, որտեղ մինչև վերջերս պահվել էր մետաղալարերով հավաքված նրա կմախքը։
Նկարում՝ Կոտոշիխինի ստեղծագործության ձեռագիր էջը:
