«Ինգուշները որսորդությունը, թալանչիական արշավները դիտարկում են որպես ամենաարժանավայել զբաղմունքները երիտասարդության համար: Նրանք հաճախ թալանում են ոչ թե կարիքից դրդված, այլ որպեսզի փառաբանվեն (18-րդ դարում ինգուշներն իսկապես թալանել են ինգուշներից Ռուսաստանի զավթած Դարիալի կիրճով անցնող ռուսական քարավանները) ...
Չեչենների դաստիարակությունը, ապրելակերպը և ներքին կառավարումը այնպիսին է, ինչպիսին պետք է լինի հուսահատ մարդկանց միջավայրում...չեչենը պիտի խիստ անտարբեր լինի կյանքի նկատմամբ, նա պիտի սիրի ոչ թե խաղաղությունն ու հանգիստը, այլ տարատեսակ վտանգներն ու տագնապալի վիճակները, պիտի լինի խիզախ, անհողդողդ ու աներեր, համբերատար և դիմացկուն»:
Ն.Սեմյոնով, «Հյուսիսարևելյան Կովկասի բնիկները»