Ցոլաց վերջին շողն արևի
Գանձասարի խաչն ի վեր
Վանքի բակում լուռ շարվեցին
Հայորդիներն անվեհեր
Քանի՞սն ընկան այս տասն օրում
Բայց դեռ շատ ենք, բայց դեռ կանք
Մեր արցունքն է անտես ծորում
Արցունքի մեջ՝ ողբ ու շանթ
Տղե՜րք, վաղվա ահեղ մարտում
Ձեզ աջն Աստծո պահապան
Գումարտակին օրհնեց մթնում
Ինքը՝ զինվոր քահանան:
Թե մենք ծեգին ի՞նչեր արինք
Ես չեմ պատմի, ոչ մի բան
Հարցում արեք Գանձասարին
Նա է միակ մեր վկան