Հմայանքի ժամանակն էլ կանցնի,
Ջուր կդառնա չքնաղ սառցե փերին,
Ես չեմ լինի, երբ նա ինձ կհարցնի,
Թե սրբերից ո՞վ էր իր խղճի գերին։
Էլ ո՞նց ասեմ, անգութ, սիրտ ու հոգիս
Քո տարափը անհետ քշեց-տարավ,
Ինչ փույթ, թե ջրախեղդ մեղավորիս
Նմանությամբ մեկն էլ անսեր կորավ։