Կյանքիս վերջին հավելվածում Ապրելու եմ հարբած, Արբեցուցիչ այդ հատվածում Թե չմեռնեմ հանկարծ։ Օրս քանի երկար ձգեմ Եվ չձգտեմ փառքի, Սիրո հույզից թե զգլխեմ՝ Առանց կախարդանքի։ Այս մռմռուկ ցավից էլի Պիտի օղի թորեմ, Ում համն առնեմ՝ նա ցանկալի Թվա, ապա թովեմ։ Հարբելու եմ, հետո չասեք, Ձեր պոետն եմ եղել, Դուք չգիտեք, քանի թաս եք Ի՜նչ անիմաստ հեղել․․․․
|