Դու լույս լինես ու ես՝ խոյակ
Քո եռանավ բազիլիկին,
Դու ծով լինես և ես՝ կոհակ՝
Հրայրքների քո կիրակին։
Դու կավ լինես ու ես՝ բրուտ,
Քեզ ո՞նց հունցեմ էլ անհմուտ,
Դու հևք լինես և ես, հոգի,
Թե ցավ լինեմ, ինձ ամոքիր։
Եվ գիրկ լինես թևատարած,
Գիշեր լինես փայլուն սաթի,
Թե պսպղաս սիրահարված,
Ես սեր լինեմ առանց չափի։