Քեզ պաշտողին ոնց չխաչես Եվ գեղարդդ կողը խրես, Դարձի եկած՝ չճանաչես, Եվ անիմաստ էլ չտխրես։ Դե, փառքդ շատ, թե ուրացան Մրամութի անուշ տեսին, Կլոր լուսնով հղիացան, Բան չթողին էլ չտեսին։ Էս հուռութքդ ո՜նց եմ սիրում, Կախազարդից պատրանքախաբ Պտտվում եմ դեռ քո ծիրում Եվ չեմ փնտրում հարության ափ։
|