Ասի մի անգամից ժպտամ խնդաբերին,
Որ պատահմամբ ինձ չձգի կյանքը,
Երնեկ ասեմ, հազար օրհնանք՝ խնկաբերին,
Նա է ծխում էս աշխարհիս կարգը։
Ում էլ ժպտամ սակայն, չկա արդարացում,
Երբ ապրածս է ձրի ներկայացում,
Միանգամից չեղածին եմ բան հավելում,
Որ ինձ մնա մի կաղ ներհայեցում։
Դեպի ներս եմ ժպտում էլի մի անգամից
Եվ քաշում եմ հանդիպակաց ծամից,
Ինձ լքում է կինը հաջորդ դիմադարձին,
Կրկներգի պես՝ ցավի վերադարձին։