Կոպեկանոց է չնչինիդ գինը,
Մեծկեկ եկել ես և չես կեռանում,
Մեկից մեկ ասեմ, թե մեկից ինը,
Խլածաղիկ ես մի շան բերանում։
Ողորմելի, քո բարուրն են խազել,
Մեկնարկիդ կետից էլ չես հեռանում,
Կյանքդ ինչպես որ է, թե չես կակազել,
Կզկզանին է, որ չես մոռանում։
Քո սիրած կինը ոսկեծղի է,
Ակն ու արեգակ՝ մի քիչ հղի է,
Քո խեղճությունն ես նրանով չափում,
Եվ կտուց կտցի էլ չես կափկափում։