Էս թրքության, գժանոցի բոլորումը,
Ներս ու դրսի անհեռատես ոգորումը,
Երեսպաշտ են դրանիկ ու կատարածու,
Մի բամբիշ և ինչու՞ այսքան հազարացուլ։
Ժպիտ տեսա՞ք մթնած դեմքին հագարացու,
Մեկը հարյավ, ուրիշներն են մեռելոտի,
Հեղգ ու անփույթ թե տիրակալ, թե տիրացու,
Խելքից ընկել, դարդն են լացում առավոտի։