Ով խրախուսում է արատը, անպատվում է առաքինությունը
 Ստրկամիտ միջակություն. ահա թե ով է կարողանում ամեն ինչի հասնել: Պիեր Բոմարշե (1732 - 1799), ֆրանսիացի նշանավոր դրամատուրգ *** Ազնիվ մարդիկ սիրում են կանանց, իսկ խաբեբաները կանանց պաշտում են: Պիեր Բոմարշե *** Քաղաքավարությունը երկերեսանիության ամենաընդունելի ձևն է: Ամբրոզ Բիրս (1842 - 1913), ամերիկացի գրող *** Քաղաքականության մեջ ազնվությունն ուժի արդյունք է, իսկ երկերեսանիությունը՝ թուլության նշան: Վլադիմիր Լենին (1870 - 1924) *** Եթե բարեկամների գովեստը երբեմն կասկածելի է թվում, ապա թշնամիների նախանձը լիովին արժանահավատ է: Կարլ Լեբրեխտ Իմերման (1796 - 1840), գերմանացի գրող *** Եսասիրությունը ստորության հարազատ հայրն է: Մաքսիմ Գորկի (1868 - 1936), ռուս գրող *** Եսասիրությունը գարշելի արատ է, որից ոչ մեկը զուրկ չէ և որի գոյությունը մեկ ուրիշի մոտ ոչ մեկը չի ցանկանում ներել: Հերնրի Ուորդ Բիչեր (11813 - 1887), ամերիկացի կրոնական գործիչ *** Նույնիսկ քաղաքավարությունը վիրավորական է լինում, երբ ընդգծվում է: Բալտասար Գրասիան (1601 - 1658), իսպանացի արձակագիր, բարոյախոս *** Համեստությունը երբեմն բխում է չափազանցված հպարտությունից: Ժորժ Սանդ (1804 - 1876), ֆրանսիացի կին գրող *** Ես քաղքենիությունը շատ ավելի եմ ատում, քան մեղքը: Ֆրիդրիխ Նիցշե (1844 - 1900), գերմանացի փիլիսոփա *** Կեղծիքի մշտական ուղեկիցը խորամանկությունն է: Ջոն Լոք (1632 - 1704), բրիտանացի մանկավարժ *** Չկա մի այնպիսի տխմարություն, որին չծափահարեն, չկա մի այնպիսի տխմար, որ մեծ մարդ չհռչակվի, կամ՝ այնպիսի ականավոր մեկը, որին տխմար չանվանեն: Գյուստավ Ֆլոբեր (1821 - 1880), ֆրանսիացի վիպասան *** Սեփական հեղինակությունը հաստատելու երկու եղանակ կա՝ ազնիվ մարդկանց դրվատանքը և նենգամիտների հայհոյանքը: Վլադիմիր Պրուտկով (1933 - 2005), ռուս խորհրդային գրող *** Խուլերի ու համրերի հասարակությունում կակազողը պերճախոս է համարվում: Դոն Ամինադո (1887 - 1957), ռուս բանաստեղծ-երգիծաբան *** Առանց այլոց դու ոչինչ ես: Նույնիսկ ամենակատաղի մարդատյացը մարդկանց կարիք ունի՝ թեկուզ նրա համար, որպեսզի նրանց անարգի: Մարիա ֆոն Էբներ-Էշենբախ (1830 - 1916), ավստրիացի կին գրող *** Քաղաքավարությունն ու լավ շարժուձևը խիստ անհրաժեշտ են, որպեսզի զարդարեն ցանկացած արժանիք ու տաղանդ: Առանց քաղաքավարության ու լավ շարժուձևի գիտնականը պեդանտի է վերածվում, փիլիսոփան՝ ցինիկի, զինվորականը՝ կոպիտ անասունի: Ֆիլիպ Չեստերֆիլդ (1694 - 1773), անգլիացի պետական գործիչ *** Երբ խելացի ու ազնիվ մարդիկ միասնաբար են գործում, տխմարներն ու խարդավանողնեը նահանջում են: Շարլ Դյուկլո (1704 - 1772), ֆրանսիացի գրող *** Երկրային երջանկությունն անհաստատ է: Վաղը աճյուն է դառնալու նա, ով արքայական առատաձեռնություն է ակնկալել ու երեսպաշտորեն սողացել է: Պիեր Ռոնսար (1524 - 1585), ֆրանսիացի բանաստեղծ *** Ինչպիսի բարձր դիրք էլ գրաված լինի փառասերը, նա է՛լ ավելի վեր բարձրանալու ցանկությամբ է համակված լինելու: Պիեր Բուաստ (1765 - 1824), ֆրանսիացի լեզվաբան *** Պետք է մարդկանց հետ հարաբերվելու որոշակի փորձ ունենալ՝ զանազանելու համար ճշմարիտ երախտագիտության նշանները շողոքորթ սիրալիրության այն խոսքերից, որոնք արտաբերվել են շահադիտական կամ փառասիրական նպատակով: Պիեր Բուաստ Բռնակալը նախընտրում է ողորմածություն ցուցաբերել, քան արդարություն դրսևորել: Պիեր Բուաստ *** Ինտելելկտուալները չեն հանդուրժում չինովնիկներին, բայց միշտ նրանց օգնությանն են դիմում: Բորիս Կագարլիցկի (1958 - ...), ռուս սոցիոլոգ *** Յուրաքանչյուր տխմար կգտնի իրենով հիացող մեկ այլ տխմարի: Նիկոլա Բուալո (1636 - 1711), ֆրանսիացի բանաստեղծ *** Ասում են, թե խաբել հաջողվում է միայն փորձված ստախոսին: Բայց հաճախ փորձված ստախոսը միայն իրեն է խաբում: Ավելի հեշտությամբ հավատում են այն մարդու ստին, որն իր ամբողջ կյանքն անցկացրել է ճշմարտախոսության ձեռնաշղթաներում: Ուիլյամ Ֆոլքներ (1897 - 1962), ամերիկացի գրող *** Կեղծող պատմաբաններին պետք է մահապատժի ենթարկել, ինչպես մահապատժի են ենթարկում դրամանենգներին: Միգել դը Սերվանտես (1547 - 1616), իսպանացի գրող *** Դաժանության մայրը վախկոտությունն է: Միշել դը Մոնտեն (1533 - 1592), ֆրանսիացի նշանավոր գրող |
