Ինձ համար տհաճ է ամեն անգամ տեսնելը, թե ոնց է «ժող ջան» -ը իրար խառնվում ու ընկնում պանիկյայի մեջ, ամեն անգամ ինչ-որ երկրաշարժի ցնցում զգալուց հետո: Սա սարսափելի և ողբերգական մի բան է, որը նշանակում է որ մենք պատրաստ չենք բնական, կամ տեխնոգեն աղետներին:
Երկրաշարժի նշան զգալուց, ոչ թե ընկնում են ֆեյսբուքի ջանին և փորձում պարզել, թե ով իր որ մարմնամասով որքան ցնցվեց և որքան զգաց, այլ միացնում են պետական ռադիոն կամ հեռուստատեսությունը, որպեսզի ստանան հավաստի տեղեկություն և հրահանգեր:
Հավատացեք, որ սեղանի, հատակի, կամ լուսամփոփի ցնցվելը ոչ մի բան է և էական, կենսական տեղեկություն չէ: Դա ոչ ուժեղ երկրաշարժ է ոչ էլ մեծ.... երկրաշարժը սարսափելի բան է և եթե ամեն մի փոքր բանից մատնվեք պանիկայի` մեզ լավ բան չի սպասվում; Եթե ցնցումից հետո բջջային հեռախոսները և ինտերնտն աշխատում են` արդեն իսկ նշանակում է, որ զգալի ավերածություններ չկան:
Եթե որպես ազգ, որպես պետություն ցանկանում ենք գոյատևել, ուրեմն պարտավոր ենք նաև ուշադրություն դարձրնել նման հարցերին, թե ինչով պետք է զբաղված լինենք երկրաշարժի կամ դրա նախանշանների դեպքում:
