Անցյալո՜վ եմ խոսում հետդ
Իմ Արցա՜խ, իմ հարազա՜տ,
Ուժի նշույլ չկա՛ մեջս,
Որ ինձ խաբե՜մ, թե կտեսնեմ քեզ ազատ:
Մեր Արցախը դատարկ հո՜ղ չէր՝
Լույսի շո՜ղ էր,
Քա՜ղցր համ էր լեզվի տակ,
Սրտի դո՜ղ էր,
Հուսադրո՜ղ էր,
Ամոքո՜ղ էր վի՜շտ ու ցավ:
Ես չգիտե՝մ թե մեկ էլ ե՞րբ
Ոտքս հողիդ կդնեմ…
Արյամբ լցված վանքերիդ հե՜տ
Հայերենով կխոսեմ…
Ս. Հարությունյան