Նախ՝ ծաղկի ճշգրիտ անունը հիակինթոս (հիացինթոս) է: Հայերենում «ի» ն և «ոս» վերջածանցը սղվել են:
Իսկ Հիակինթոսը բուսականության մինչհունական աստվածություն է եղել, որի պաշտամունքը, հունական Ապոլլոնի պաշտամունքի ներմուծումով ու տարածումով, աստիճանաբար նսեմացել է:
Հույների հետագա առասպելներում Հիակինթոսն արդեն մահկանացու է, Ամիկլես թագավորի գեղեցիկ որդին և Ապոլլոն աստծու սիրելին: Քամու աստված Զեփյուռոսը սիրել է Հիակինթոսին, և երբ Ապոլլոնը պատանուն սկավառակ նետել է սովորեցրել, Զեփյուռոսն այնքան ուժգին է խանդել, որ Ապոլլոնի նետած սկավառակն ուղղել է Հիակինթոսի գլխին: Գեղեցիկ պատանին մահացել է: Ապոլլոնը նրա մարմնից (մեկ այլ տարբերակով՝ արյունից) հիակինթոս ծաղին է աճեցրել:
Հիակինթոսի մասին առասպելը մեռնող և հարություն առնող աստվածության մասին առասպելի մի տարբերակն է:
