Հայրենիքս նմա՜ն չէ իրեն՝
մի քիչ սա՜ռն է,
մի քիչ անտարբե՜ր,
Հայրենիքո՜ւմս ցանկացած պահի՜
կարո՛ղ է մայրուղի՜
կամ փողոց փակվել:
Կարող է մնա՜ս ճամփի մեջտեղում՝
Ո՛չ առաջ, ո՛չ ետ,
շվարա՜ծ,
Ո՞վ է նման բան տեսել աշխարհում,
որ մարդն իր հողում լինի քարացած:
Դպրո՜ց է փակվում,
ԲՈ՜ւՀ, մանկապարտե՜զ՝
Դռներն են փակվում գալիքի կարոտ…
Ես քեզ Հայրենի՜ք չե՛մ տեսել այսպես՝
սա՜ռն,
անտարբե՜ր,
մշուշո՜տ…
