ԱՅԼԵՎՍ ՈւՇ ՉԻ ԼԻՆԻ
Գլուխ են կտրում ու չեն պատժվում,
Դատի են կանչվում՝ չեն դատապարտվում:
Անցյալի փարձից ինչու՞ չենք օգտվում,
Ինչու՞ չենք լսում, երբ ճիշտն են ասում:
Մարդասպաններն էլ հերոս են դառնում
Նաև մեր միջում ու չեն պատժվում:
Ու՞մ ենք սպասում, ինչու՞ չենք գործում,
Մեր գործը թողած՝ ուրիշի ջաղացի
Ջուրն ենք միշտ դառնում:
Արյունով փրկված մեր հողը ծախված
Ու դավը ծածկված
Այսօր հայտնի է բոլորիս հանկարծ,
Ինչու՞ չենք խոսում ու պահանջ հայցում
Պատասխան տալու ատյանի առաջ
Նաև մեզանում Հուդա ու Վասակ
Այս հայրենադավ մարդկանց հոռացած:
Այսօր քան երբեք պետք է որ սթափվենք
Եւ ամեն մեկս մեր գործին լծվենք.
Այո՛ կան մարդիկ և շա՛տ խելացի,
Որոնք պատրաստ են ձեռք մեկնել նորից
Դժվար պահերին:
Լավ է որ նրանց մեկ անգամ լսել
Եւ կորցրածը վերակառուցել:
Պետք չէ հապաղել,
Հե՛նց թշնամին է, որ մեր բացերի
Ու սխալների մասին է խոսում:
Պետք չէ՛ անտեսել,
Այլ համապարփակ որոշում անել:
Ո՛չ ուշ է, ո՛չ շուտ,
Ճի՛շտ ժամանակն է,
Երբ ձեռք ենք դրել մենք մաճի վրա
Է՛լ ետ չնայենք,
Միշտ առաջ գնանք,
Որ շուտ տեղ հասնենք:
ԹԵՐԵԶԱ ՄԻՔԱԵԼՅԱՆ
Ք.Երևան - 01.08.2020
