Հայոց պատմությանը մակերեսորեն ծանոթ յուրաքանչյուր հայ գիտե, որ հայ Արշակունիները պարթև Արշակունիներից են սերված: Բայց շատ քչերը գիտեն, թե ինչ ծագում ունեն պարթև Արշակունիները:
Արդ, տեղեկացնեմ: Պարթև Արշակունիները սերվել են Միջին Ասիայում բնակվող սկյութական (այսինքն՝ թուրքական) «պառն» կամ «ապառն» ցեղերից: Այդ ցեղախմբերից մի քանիսը բնակություն էր հաստատել Կասպից ծովի արևմտյան ափերին՝ Մեծ Հայքի Բաղասական երկրում: Պատմիչ Եղիշեն նրանց մասին հիշատակել է «ապառհացի» անվամբ: Այս ցեղի մի հատվածը, մ.թ. առաջին դարում հաստատվել է Հայաստանում՝ Վանա լճի հյուսիսում: Այս ցեղի անունով գավառը, որի կենտրոնը Մանավազակերտն էր, կոչվել է Ապա (ր) հունիք: Վաղմիջնադարյան Հայաստանում այս անունով հայտնի էր «Ապահունյաց» նախարարական տոհմը:
