Ռեֆորմիստների կուսակցության նախագահ վահան Բաբայանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է. «Երբ քաղաքական գործիչները կամ հասարակությունները չեն կարողանում լուծումներ գտնել իրենց երկրների ճգնաժամները լուծելու համար առաջ են գալիս գեներալները:
Նորագույն պատմության մեջ շատ են պատահել նման դեպքեր:
Իհարկե արդարության համար պետք է ասել, որ ոչ բոլոր դեպքերում են այդ պերսոնաժները եղել դրական, բայց դե դա էլ շատ սուբյեկտիվ բան է, նրանք մեկի համար եղել են լավը, մյուսի համար վատը: Պատմությունը ինքնին բավականին սուբյեկտիվ բան է: Մի բանը կարելի է ակնհայտ պնդել, որ գրեթե բոլոր գեներալները, ովքեր եկել են իշխանության ապահովել են երկրներում կայունություն և զարգացում, չնայած որ շատ դեպքերում այդ երկրները ապրել են ավտորիտար ռեժիմներում, բայց գեներալները չեն վաճառել իրենց երկրները այս կամ այն գերտերություններին` նույնիսկ զոհվել են դրա համար:
20-րդ դարում մեզ հայտնի գեներալներից կարող ենք թվարկել շատերին ում անունը ծանոթ է աշխարհի յուրաքանչյուր կրթված մարդու Պինոչետ, Ֆրանկո, Հուսեյն, Քադաֆի, որոնց անունները աշխարհում ոչ միանշանակ են ընկալվում:
Բայց կարող ենք նաև թվարկել այլ դեմքերի ում անունները ավելի դրական ընկալում ունեն և տարբերվում են իմ թվարկած խմբից` Տրումեն, Շառլ դը Գոլ, Էյզենհաուեր, Տիտո, Մաո, Ֆիդել Կաստրո շատերին կարելի է թվարկել:
Գուցե այս բարդ ճգնաժամում, երբ Արցախը պետք է շարունակի իր պայքարը ինքնորոշման և անկախ գոյության համար նույնպես զարգանա գեներալների սցենարով` իհարկե դրա դրական տարբերակով, քանի որ ի տարբերություն թվարկածս շատ դեպքերի Արցախը գնում է ժողովրդավարական ճանապարհով և թե գեներալ, թե շարքային պետք է ստանան արցախցիների վստահության քվեն Արցախի նախագահական ընտրություններում:
Հ.Գ Անպատասխան է մնում այսօր էլ այս մշտական հարցը` անհատն՞է կերտում պատմությունը, թե՞ պատմությունը անհատին»: