Էլի թող ընկներ արցունքս ցողին,
Մրուրս խառնվեր արգավանդ հողին,
Խաշխաշաքարին ժպիտս թառեր,
Չեչոտ ինչ մնար, ծակոտկեն թարթեր։
Տողերիս մեջ եմ լուսադարձ անում,
Դեպի քեզ գալիս և սայթաքում եմ,
Երկուսից մեկն եմ ընկնելով հանում,
Երփնավորիդ մոտ ես էլ դժգույն եմ։