* * *
Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜…
Քեզ վստահեցի և խիղճ և հոգի,
Իսկ դու քո թեթև ձեռքով վերցրեցիր
Ու վերածեցիր մի տխուր երգի…
Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜…
Ես կերտեցի քեզ, քեզ կյանք տվեցի,
Իսկ դու քո թեթև վարսերիդ խաղով
Ստինքներիդ մեջ լուրթ, վիշտս թաղեցիր…
Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜…
Որքան է քո մեջ գարունը փխրուն -
(Բոլորն ինձ մոռացել են դրախտում,
Դրախտի զարդը Քեզ են համարում):
Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜…
Դու հասունացար՝
Դարձար կին հասուն,
Իսկ ես՝ քեզ ստեղծողդ
Մնացի մանուկ …
Ս.Ումառ-Հարությունյան