Loading...

Articles

Անլույս մենության պղնձե գոգին

00:30, Monday, 30 September, 2019
Անլույս մենության պղնձե գոգին

Անլույս մենության պղնձե գոգին
     Ապարդյուն բան է հավատը խազել․
     Նախշ անողն է, ով կայծը մաքոքին
     Պահ տալուց հետո, զուր է անրջել։

Աստծու շնորհը ում վրա թեքել,
     Ծանծաղուտներում ոտքերն է թրջել,
     Տեղահան սրտի տետրակն է թերթել,
     Երկվայրկյանը մեկ մի դար է շրջել։

Նա, ով թիկնոցով հողմերն է սանձել,
     Ճերմակն ու սևն է տեղերով փոխել,
     Մողոշիկ տենդին երկիրդ է հանձնել,
     Քեզ անհույս թողել, ինքն ու՞ր է փախել։

Շահին ու կայսրին արքան չի՞ ատի,
     Կասի՞ ինքնակոչ, ում որ խաչ հանի,
     Մեկի գեղարդով կո՞ղդ կհատի,
     Որ դու էլ գնաս քո չեղած բանին։

Մի փորձանք հետո Մարաշը կընկնի,
     Քառասուն մանկունք-քառասուն գմբեթ,
     Ձմեռվա մըտին մութը շուտ կընկնի,
     Հեթումից հետո էլ ի՞նչ խմբապետ։

Promote this post
The article published in the Spokesperson project.
Sign up and publish your articles.
Like
0
Dislike
0
3549 | 0 | 0
Facebook