Articles

     Ոչինչ, թե այսօր էլ օրս մթնի
     Եվ անցյալս դառնա հիշողություն,
     Մի աննշան թրթիռ խաղս մատնի,
     Աստծուց խնդրեմ մեղքիս էլ թողություն։
    
     Աննմանը վիթի պես է, ո՞նց հնարեմ,
     Վեր է թռչում, մի կողմ ցատկում հանկարծ,
     Ես ակնկալ ցոլք ու շողի սիրահար եմ,
     Եվ չեմ սիրում, երբ մարում եմ անկայծ։