Քար ու քաշանք հնարողի քարովն ընկնես՝ քարին տուր,
Քար ու կապան թե շրջանցես՝ գիլախազն է հրահան,
Ազատքեղին քարոս չասես, խնկանույշին էլ նեխուր,
Ինչ իմանաս, որ դեպքում են ցավն ու սերը հրապույր։
Աստված մեծ է, թե հարցնես չնչին մարդու հոգսերից,
Քարից քամած հացի նշխար փշրանքներն են սուրբ մասունք,
Տեսնես որդին ի՞նչ վերցրեց օրհնանքի տեղ հոր ձեռից,
Մեր մեղքերը բաշխեց մի կերպ ու չազատեց մեզ նեռից։
