Աստղերից առաջ հոգիս առկայծեց,
Շաղաշարելով քաոսը անծես,
Սիրտս այս պարգևին ո՞նց ընդդիմանա,
Նույն չափի մեջ են թույն ու մանանա։
Աղջիկ քո սիրո հայտանիշը կոր
Գոգավոր թասի հեքիաթն է հյուսում,
Բյուր անհայտներով ես եմ ակնկոր
Իմ տառապանքը աննկատ ուսում։
Չիմացողից էլ պիտի հարցնեմ,
Թե արդյո՞ք օձը լակ ձու է դնում,
Թե այո, գուցե սերունդ վերցնեմ,
Որ քեզ չդյութեն, երբ քնած լինեմ։